#geengezeik: tijd voor de 9 tot 5 mentaliteit
Heb jij een 9 tot 5 mentaliteit? Weet je het zeker? Jij klapt dus om 9 uur je laptop open, om ‘m zonder pardon om 5 uur weer uit te zetten? Dan ga je maar vlug schamen in een hoekje. De zogenaamde ‘9 tot 5 mentaliteit’ is nogal een dingetje in vacatureteksten. En dan vooral het niet hebben ervan. ‘Je hebt geen 9 tot 5 mentaliteit’ is denk ik de meest gevraagde karaktereigenschap en vereiste in vacatureteksten. En in motivatiebrieven proberen we dus massaal te bewijzen dat we die mentaliteit echt niet bezitten. Want: hoe gênant als je je werk niet altijd op de eerste plek zet...
Een stapje extra
Begrijp me niet verkeerd, ik ben geen strontverwende millennial die om drie uur ’s middags vindt dat ‘haar hoofd vol zit’ en daarom naar huis gaat, maar ik vind toch dat iedereen juist wel een 9 tot 5 mentaliteit zou moeten hebben. De burn-outs en bore-outs vliegen je om de oren, je wordt doodgegooid met artikelen over hoe je je werk-privébalans moet verbeteren, maar ondertussen proberen we allemaal aan elkaar en onze leidinggevenden te bewijzen hoe erg we ‘een stapje extra’ willen zetten voor de zaak. We beantwoorden tot ’s avonds laat e-mails, maken overuren terwijl er niets tegenover staat en vinden het gênant om onze computer om 5 uur uit te zetten. Ik snap het niet.
Ik geef het eerlijk toe: ik heb wel een 9 tot 5 mentaliteit. Ik kom op mijn werk om… te werken.
Ik denk dat het een hoop stress, frustratie, scheve blikken en uit balans geraakte werk-privéweegschalen zou schelen als er in vacatureteksten juist wél om een 9 tot 5 mentaliteit gevraagd zou worden. Hoog tijd dus om dit taboe te doorbreken.
Eerlijk toegegeven…
Dus, ik geef het eerlijk toe: ik heb wel een 9 tot 5 mentaliteit. Ik kom op mijn werk om… te werken. Ja, ik vind mijn werk leuk. Heel leuk zelfs. Ik ga er met veel plezier naartoe. Maar ik heb ook nog een leven naast mijn werk. Dat ik toevallig ook heel belangrijk vind. Ben ik daarmee een slecht mens? Geef ik niets om mijn werk? Asociaal tegenover mijn collega’s? Geef ik hiermee een ongeïnteresseerd signaal af richting mijn werkgever? Nee, natuurlijk niet. Of ik mag hopen van niet in ieder geval.
Vereist: een 9 tot 5 mentaliteit
Het zou goed zijn als werkgevers een 9 tot 5 mentaliteit zouden promoten. ‘Je hebt een 9 tot 5 mentaliteit’ als standaardtekst in vacatures. Geen gewenste karaktereigenschap, maar een vereiste. Zou een hoop stress en scheve blikken schelen. Geen collega’s meer die je een sneer toespelen als je om 5 over 5 je jas “al” aanhebt en je daarmee een ‘fijne middag’ wenst en geen manager die zich afvraagt in hoeverre je je werk ‘nog wel leuk’ vindt omdat je niet dag in, dag uit langer blijft zitten. Hoeft je werkgever zich meteen ook een stuk minder bezig te houden met burn-outs en compensatie voor extra gewerkte uren. Lekker overzichtelijk. Wordt al het werk dat verzet dient te worden tenminste gewoon binnen de daarvoor gezette uren verzet, in plaats van dat iemand die om 11 uur ’s avonds mailt en ’s ochtends bij aankomst op kantoor al een reactie in zijn mailbox verwacht.
En hey, weet je hoeveel tijd je dan overhoudt voor andere belangrijke dingen in het leven? Niet alleen omdat je ook daadwerkelijk meer tijd hebt, maar ook omdat je er legitiem en schaamteloos van mag, en daardoor kunt, genieten? Ik ben voor.
#geengezeik: de feiten
- Een 8-urige werkdag is al ruim een eeuw de norm in Nederland, maar een werkweek van 5 dagen is pas sinds 1960 de norm.
- 75 procent van de werkgevers vindt dat werknemers geen harde grens horen te trekken tussen werk en privé.
- Uit onderzoek blijkt dat ruim acht op de tien Nederlandse managers werktelefoontjes en e-mails buiten werktijd beantwoordt.
- 62 procent van de werkgevers vindt dat werknemers in het weekend en in de avonden bereikbaar moeten zijn, terwijl slechts 12 procent van de werknemers het geen enkel probleem vindt om continu bereikbaar te zijn.
- Werkenden met een 9 tot 5 mentaliteit beoordelen hun werkgeluk met een 7,3 waar werknemers die 24/7 aan het werk zijn hun werkgeluk beoordelen met een 6,9.
