Ken je dat? Dat je iets meemaakt waar jij je rot bij voelt maar wanneer je het iemand vertelt wordt het weggewuifd met opmerkingen als “Hier leer je van” of nog erger: “Alles gebeurt met een reden”. Hou op met me. Zeg gewoon “Ja Miran, dit is k” en laat me lekker chagrijnig zijn. Waarom moeten we zo dwangmatig alles een positieve draai geven?
Vooruit, heel eerlijk, ik doe het ook bij mezelf. Als ik iets meemaak waar ik stevig van baal dan probeer ik het vaak te relativeren: “Joh, is het echt zo erg? Haalt het de krant dan?” Terwijl ik ook loop te roeptoeteren dat je gerust met een McFlurry en een baalhoofd op de bank mag ploffen (inclusief uitdrukking op je gezicht van laat-me-met-rust). Bij elk gevoel heb je de keuze wat je ermee doet. Maar die keuze tussen relativeren en op de bank zwelgen met een portie comfortfood maken we vaak onbewust. En weet je wat? Beide is prima. Als je er maar niet in doorslaat.
Doorslaan in relativeren wordt namelijk je emoties wegduwen. Vooral niet dealen met wat je voelt. Dat dat niet zo handig is snap je vast wel. Doorslaan in zwelgen wordt uiteindelijk een dip waar je maar moeilijk uit komt en waarschijnlijk 3 broekmaten groter. Maar wat is dan wél handig?
Je irritatie, boosheid, of wat dan ook mag er zijn. Je hoeft het niet leuk te vinden maar sta het toe. Zoek voor jezelf wel de grens waar het genoeg is. Je hoeft niet bij élke tegenslag te gaan snaaien. Je hoeft ook niet bij elke tegenslag je partners leven zuur te maken.
Een simpel voorbeeld: Op zondagochtend slaap ik graag uit. De hond van de achterburen niet. Die kan het om 7.05 uur een fantastisch moment vinden om de buurt te voorzien van een serenade. Gevolg? De halve straat chagrijnig. Eén van de buren dealt hiermee door tegen die hond te schreeuwen. Dat werkt, uh.. averechts zeg maar.
Als ik hier chagrijnig van word dan is dat best logisch. Maar de hele dag chagrijnen om die blaffende hond vanmorgen, dat gaat wat ver. Ja balen mag. Erin blijven hangen is een ander verhaal. Je laat notabene een blaffende hond de rest van je dag verpesten. Draai je mopperend om, slaap weer verder of, als die hond bezig blijft, kom uit bed en pak een extra grote kop koffie. Maak desnoods een ochtendwandeling, weg van die hond. Wanneer je thuiskomt is het geblaf vast voorbij. Kun jij aan de rest van je dag beginnen, met een beter humeur.
Besef je dat je best chagrijnig mag zijn zolang er een reden voor is. Je emoties reguleren door een potje chagrijnen mag en is gezond. Maar is die aanleiding voorbij dan mag je humeur ook zachtjesaan mee omslaan. En is er een langdurige aanleiding tot gechagrijn, pak dan een moment om te relativeren. Dat is niet altijd makkelijk en het mag ook best mislukken. Af en toe. Maar als je een situatie niet kunt veranderen zit je met een dubbel probleem: de situatie én je humeur.
Met andere woorden: doe het lekker op jouw manier maar ga een beetje bewust om met die manieren van dealen met tegenslagen. Pak even een momentje om flink te balen, áls het echt nodig is of als je daar gewoon zin in hebt, en pak daarna de draad weer op.
Over Miranda de Ruijter
Miranda heeft inmiddels een cv van zo’n 4 kantjes met vooral banen in het onderwijs, maar heeft haar werkgeluk uiteindelijk gevonden bij Driessen Groep. Haar guilty pleasure is toch wel taalfouten verbeteren. Omdat dit in het dagelijks leven not done is, leeft zij zich wat dat betreft graag op haar werk uit. Zelf schrijft ze dus ook. Een interview waarbij ze het werkgeluk uit iemands ogen ziet spatten maakt haar een gelukkig mens, maar ook aan de wat taaiere onderwerpen geeft ze graag haar eigen draai. Het liefst met een beetje luchtigheid. En laat werk&geluk daar nou net hét platform voor zijn.
