Hoe een onverwachte carrièreswitch nog meer werkgeluk bracht

Jullie werken allebei momenteel bij ORO, maar dat is niet jullie eerste baan. Vertel eens?

Bart: “Ik ben gestart met een studie autotechniek, waar ik door omstandigheden het laatste halfjaar mee moest stoppen. Toen heb ik een paar maanden niks gedaan, maar daar kon ik helemaal niet tegen. Ik wilde weer aan de slag. In Eindhoven vond ik toen een leuke plek, een soort poppodium met een grand café erbij. Daar ben ik vrijwilligerswerk gaan doen, en vrij snel kreeg ik daar ook een contract aangeboden. Na een jaar werd ik zelfs shiftleader. Uiteindelijk vond ik het na vier jaar dit werk te hebben gedaan, tijd voor iets anders.

Ik werkte daarna nog ongeveer vier jaar bij een paar andere horecabedrijven. De laatste twee jaar als zzp’er, wat me de kans gaf om op veel verschillende plekken te werken en veel ervaring op te doen. Maar toen kwam de pandemie en had ik plotseling helemaal geen werk meer. Ik heb daarom nog een jaar in verschillende functies via een uitzendbureau gewerkt, van schilderen tot werken op een kartbaan. Maar uiteindelijk wilde ik toch vastigheid en kwam ik terecht bij een groot techbedrijf, waar ik in een cleanroom werkte. Dat was wel leuk, maar na een jaar werd het eentonig en wilde ik graag weer met mensen werken.

Mijn moeder werkte al haar hele leven in de zorg. Dat maakte dat ik besloot om die sector te overwegen. Na mijn verhuizing naar Helmond stuurde ik een open sollicitatie naar ORO. Omdat ik geen vooropleiding had ben ik daar onderaan begonnen met werken en leren. Vorig jaar heb ik de helpende opleiding afgerond en onlangs ben ik gestart met mijn mbo4-opleiding. Momenteel werk ik bij ORO op een dagbestedingslocatie.”

Chiel: “Mijn loopbaan begon toen ik op m’n veertiende een bijbaantje kreeg in de horeca, terwijl ik op de havo zat. Dat baantje beviel me wel, dus besloot ik te stoppen met school. Van mijn vijftiende tot mijn achttiende volgde ik een koksopleiding, omdat ik hier verder in wilde. Na het afronden daarvan werkte ik verder in de horeca en had ik de laatste vier à vijf jaar zelfs de rol van chef in twee restaurants.

Dat was echt heel leuk, totdat de pandemie uitbrak. De branche stortte in, en mijn collega’s en ik waren in een klap onze baan kwijt. Dat kwam op een slecht moment, want ik was net vader geworden. Ik wilde natuurlijk niet werkloos thuiszitten, dus ging ik tijdelijk in een distributiecentrum werken. Na een paar maanden besloot ik terug te keren naar de horeca, want de ergste coronagolf was voorbij. Maar toen ik goed en wel een paar dagen terug was kwam er weer een corona-persconferentie. Dus moest ik opnieuw nadenken over mijn carrière.

Ik heb vervolgens ongeveer anderhalf jaar als hovenier gewerkt, waar ik veel heb geleerd want je doet als hovenier echt van alles. Maar ik haalde er weinig voldoening uit en lichamelijk was het zwaar werk. Toen suggereerde mijn vriendin eens te kijken naar het werken met mensen met een verstandelijke beperking. Want naast de loods van het hoveniersbedrijf zat een dagbestedingslocatie. Ik kon altijd super met die jongens overweg. Wel twijfelde ik om te solliciteren, omdat ik hier geen opleiding voor had. Na wat pushen van mijn vriendin zette ik toch die stap om bij ORO te solliciteren.

Ik solliciteerde daar eigenlijk op een dagbestedingsfunctie. Maar tijdens het sollicitatiegesprek bleek dat die functie niet openstond. Ze waren wel bereid me een kans te geven in een andere rol, in een woongroep, ondanks dat ik hier geen opleiding voor had. Ik ben in een ondersteunende rol begonnen. En nu werk ik al twee jaar met veel plezier bij ORO en volg ik een hbo-opleiding Sociaal Werk. Het was echt de beste beslissing ooit, want ik ga elke dag met energie naar mijn werk en kom met nog meer energie terug. Momenteel werk ik bij de woonbegeleiding, waar ik de hele dag met de bewoners samen ben. Alles wat je in een ‘normaal leven’ doet, doe ik met de bewoners. Ik wil hier eigenlijk nooit meer weg.”

Wat maakt jullie nou zo werkgelukkig?

Chiel: “Mijn werkgeluk haal ik deels uit de omgeving waarin ik mag werken. Maar ook uit het betekenisvolle werk en de collega’s. Het geluk dat je ervaart wanneer bewoners een glimlach op hun gezicht hebben, maakt alles goed. En het opbouwen van relaties met cliënten. Vooral cliënten waarbij je echt je best moet doen om hun vertrouwen te winnen. Als dat lukt en ze noemen je hun nummer 1, dan is dat goud.”

Bart: ”Ik sluit me hierbij aan. Het betekenisvolle werk, maar ook de collega’s en het sterke teamgevoel binnen ORO spelen een grote rol in mijn werkgeluk.”

Werken in de zorg vraagt natuurlijk ook wat van je werk-privébalans. Hoe is dat voor jullie?

Bart: “Ik heb soms moeite met het vinden van de juiste balans. Ik volg een opleiding en zeg op het werk vaak ‘ja’ op allerlei dingen, omdat ik het zo leuk vind. Dat maakt het vinden van de juiste balans soms lastig.”

Chiel: “Het werk raakt me soms ook persoonlijk. De verhalen van cliënten neem ik wel eens mee naar huis. Maar lastige situaties komen nu eenmaal voor. Het is ook niet zo dat het mijn werk-privébalans compleet verstoort. En het is juist de kunst om je er overheen te zetten. Want ondanks het feit dat we een kwartier aan het worstelen zijn om een situatie onder controle te krijgen, blijven we de cliënt geborgenheid bieden. Dat is onze taak. Dat cliënten kunnen ontladen van de opgekropte emoties en we kijken waar het gedrag vandaan komt. We zijn er voor ze als steun, maar ook om de oorzaken op te lossen voor ze.”

Hoe zien jullie je loopbaan over 5 jaar?

Bart: “Dan werk ik nog steeds bij ORO. Mijn eerste gevoel toen ik hier binnenkwam was gewoon ‘Wow, wat een geweldige plek’. En dat gevoel heb ik nog steeds. Ik ben nog lang niet uitgeleerd, en zelfs als dat wel het geval zou zijn, zijn er zoveel verschillende locaties binnen ORO die ik interessant vind. Dus ik denk dat ik hier nog wel 30, 40 jaar met veel plezier kan werken.”

Chiel: “Ik werk dan absoluut nog bij ORO. Ik ben ook nog lang niet uitgeleerd en groei nog steeds. Op de groep waar ik nu werk, krijg ik steeds meer verantwoordelijkheden en neventaken. Na mijn opleiding wil ik ook naar andere mogelijkheden binnen ORO kijken, als zorgcoördinator bijvoorbeeld. Maar op de groep werken, dat moet er sowieso een paar dagen per week in zitten.”

Stel dat lezers een carrièreswitch willen maken naar de zorg, wat is dan jullie advies?

Bart: “Doen! Ik heb er geen moment spijt van gehad. De dingen die wij mogen doen zijn zo leuk en waardevol.”
Chiel: “Veel mensen hebben thuis hun fijne dingen. Bijvoorbeeld lekker uitslapen, rustig koffiedrinken en wat je maar leuk vindt. En dat is ons werk. Wij doen niks anders dan wat andere mensen thuis doen, alleen dan met en voor andere mensen.”

Bart: Bij twijfel of in de zorg werken iets voor je is, kun je altijd proefdraaien op meerdere locaties. We hebben dagbesteding, woonbegeleiding. En die groepen zijn allemaal anders van niveau.
Chiel: “Dus twijfel je? Bellen! Grote kans dat jij net zo gelukkig wordt van werken in de zorg als wij.”

Over ORO
ORO is een zorgaanbieder in de Peelregio, gespecialiseerd in de zorg, ondersteuning en begeleiding van mensen van alle leeftijden met een verstandelijke beperking of een ontwikkelingsachterstand. Denk aan wonen en slapen, eten en drinken, werk en dagbesteding, bewegen, leren en vrije tijd.