Als kind al was ik slecht in keuzes maken. Wil ik meedoen met ‘Meidengroep’ op de bonte avond of toch liever ‘Dansen op de Maan’? Ellenlange gesprekken voerde ik met mezelf en (och arm) mijn omgeving. Ik heb heel wat lijstjes gemaakt met plussen en minnen om knopen door te hakken. En soms maakte ik een keuze om er vervolgens toch weer op terug te komen. Ik koos ooit voor economie II (..) en één dag voor de zomervakantie besloot ik toch eindexamen te gaan doen in handvaardigheid.
Mijn gewaardeerde collega Evelyne Meens schreef het boek Een Leven Lang Kiezen, over het coachen van loopbaan- en levenskeuzes. Zij schrijft dat een stevig verankerd intern kompas ervoor zorgt dat je meer welbevinden ervaart. Met andere woorden: als je goed zicht hebt op jezelf en op de waarden die je belangrijk vindt, dan heb je over het algemeen meer zelfvertrouwen en meer energie om werk te maken van jouw keuzes, en deze als kans te zien om je loopbaan in te richten. En je hebt een duidelijke interne maatstaf waartegen je verschillende opties af kunt wegen.
Als het gaat om nog niet zo heel goed kunnen kiezen is er voor mij werk aan de winkel. Al heel vaak gaat het goed, ik weet eigenlijk prima wat ik wil. Maar laatst kwam er toch weer zo’n dingetje voorbij..
Eén van mijn studenten vroeg me tijdens zijn loopbaangesprek: “wat zijn jouw loopbaandoelen eigenlijk?”. Dat zette me toch weer aan het denken. Waar ik voor mezelf had bedacht dat ik vooral rust wilde en thuis alles op orde wilde hebben, dacht ik ook: met die twee kinderen van mij bijna op de middelbare, wordt het misschien tijd om zelf weer wat meer ruimte in te nemen. En dus zeg ik volmondig ‘Ja’ tegen een klus waar ik eerder ‘Nee’ tegen zei. Maar wel met andere condities.
De twijfel brengt me ook veel. Waar ik me voorheen als een kip zonder kop in allerlei lastige vraagstukken stortte, ben ik nog steeds enthousiast maar komt er een fase bij van twijfel. Een fase waarin je alle moeilijke situaties bedenkt. Daarna kan ik dan alsnog starten, maar wel veel beter voorbereid. Dus twijfel heeft zin. Descartes zou het roerend met me eens zijn, hij zei immers: “dubito, ergo cogito, ergo sum”, dus niet “ik denk dus ik ben”, maar “ik twijfel dus ik denk, dus ik ben”.
Keuzes maken dus. Durf te kiezen voor jouw werkgeluk. In september start weer de opleiding werkgelukdeskundige. Als je daar meer over wil weten, weet me te vinden. Je mag er ook nog eens een nachtje over slapen, of een lijstje van maken, of met je omgeving over praten.
Over Eveline Kersten
Eveline is begeleider bij het Sociaal Innovatie Centrum werkgeluk, een samenwerking van Fontys Hogescholen en Driessen. Ze werkt daar samen met studenten en het werkveld aan vraagstukken op het gebied van werkgeluk. Daarnaast is ze gelukkig getrouwd, moeder van twee jongens van 11 en 13 en woont in Waalre.