Niemand is perfect en dat weten we heel goed. Toch doen we ons vaak beter voor dan dat we zijn en doen we maar wat graag alsof we geen slechte eigenschappen hebben, vooral bij het ontmoeten van nieuwe mensen of bij het solliciteren. We willen leuk gevonden worden en die nieuwe baan krijgen we vast alleen als we onze minpunten niet laten zien. Vermoeiend, stressvol en het maakt je ook een tikje onzeker over jezelf, over wie je écht bent. Zonde!
Schaamte, schuld of pure koppigheid houden ons nog weleens tegen maar ik ben inmiddels groot voorstander van gewoon jezelf zijn. Inclusief die slechte eigenschappen. Uiteraard met een dosis zelfreflectie, het aanpakken van groeimogelijkheden en zonder naast je schoenen te gaan lopen. En laat dat nou ook zijn wat werkgevers zoeken.
Mensen hebben allemaal te maken met eigenschappen die ze als negatief zien. Wanneer je hoort dat iemand precies dezelfde rariteiten heeft als jij is dat best een opluchting. “Ik ben niet de enige mafkees!” Omdat erbij horen een menselijke behoefte is, die we in bepaalde mate allemaal hebben, is het niet zo gek dat we blij zijn als iemand anders net zo ‘raar’ is als wijzelf. Ook werkgevers en recruiters hebben die tic. Het zijn net mensen.
Natuurlijk heeft niet elke werkgever of recruiter dezelfde slechte eigenschappen als jij, maar dan nog is het gewoon niet handig om je tijdens het solliciteren voor te doen als perfect. Stel je eens voor dat je níet jezelf bent bij je sollicitatie. Je verbergt jouw slechte eigenschappen als een malle, in de hoop die droombaan te krijgen. Je zit dus eigenlijk een partij reclame te maken voor een fictief persoon. Maar dan lukt het je die baan te krijgen. En dan begint de ellende. Kun je je hele loopbaan daar op je tenen gaan lopen, bang om door de mand te vallen. Lekker dan.. De schijn ophouden kan je, als je dat te lang doet, zelfs een burn-out opleveren.
Nog een reden om gewoon lekker als jezelf te solliciteren, met je slechte eigenschappen. Hoe mooi is het om iemand te ontmoeten die écht authentiek is? Ondanks de mindere eigenschappen vinden we iemand die authentiek is interessant en voelen we ons fijn in zijn of haar gezelschap. Deze mensen blijven op ons netvlies, tot lang na de ontmoeting. De mindere eigenschappen vinden we eigenlijk helemaal niet erg. Hoe denk je dat dit bij een sollicitatiegesprek werkt? Juist, precies zo.
Ik bedoel hiermee niet dat je een waslijst aan minpunten op moet sommen bij een sollicitatiegesprek maar blijf wie je echt bent en blijf eerlijk. Durf je te laten zien dat je niet perfect bent dan kom je sympathieker over, laat je zien dat je jouw fouten toe kunt geven en dat je oprecht bent. Welke werkgever wil dat nou niet?
Weten wat je minpunten zijn is iets positiefs. Je hebt namelijk een goede dosis zelfkennis. Je slechte eigenschappen toe durven geven maakt je misschien wat kwetsbaar maar tegelijkertijd ook sterk want er is lef voor nodig.
Er wordt bij het solliciteren geheid gevraagd naar jouw slechte eigenschappen. De meest gehate vraag bij een sollicitatiegesprek, maar reken er maar op dat ie gesteld wordt. Dan kun je dus maar beter voorbereid zijn. En dat doe je zo:
Een werkgever of recruiter wil natuurlijk weten wat voor vlees hij in de kuip heeft. Een sollicitatieprocedure doorlopen ze niet voor de lol. Wie is de meest geschikte kandidaat voor de job? Gaan jouw slechte eigenschappen je functioneren negatief beïnvloeden? Heb je voldoende zelfkennis? Durf je eerlijk te zijn? En belangrijker nog: weet je hoe je met jouw slechte eigenschappen om moet gaan?
Leuk om zo neer te tikken, die les in écht zijn. Maar wat mijn slechte eigenschappen dan zijn? Uh, heb je effe? Ik heb de neiging om dingen pas los te laten als ik heel uitgebreid toelichting heb gegeven (een soort van verantwoorden aan anderen), ben verslaafd aan koffie (lees knallende hoofdpijn als ik om 10.00u nog geen koffie gehad heb), kan enorm hyper uit een interview komen waardoor ik mijn collega’s uit hun concentratie haal en kan overdrijven in secuur zijn en op tijd komen (ik bedoel, aan de deur staan als de ander zijn tanden nog aan het poetsen is, is echt te vroeg en echt irritant. Om die reden sta ik tegenwoordig een kwartier om de hoek te wachten tot het een schappelijke tijd is om aan te bellen). Ik heb daarnaast een geheugen als een zeef. Beloof ik je morgen iets op te pakken dan mail ik mezelf die belofte want gegarandeerd dat ik het morgen glad vergeet.
Zoals je hierboven misschien wel is opgevallen, helpt deze zelfkennis me om minder in mijn valkuilen te trappen. Ik weet dat mijn hoofd alle kanten opgaat en dat ik beloftes weleens vergeet. Omdat ik dit bij mezelf erken kan ik het besluit maken om mezelf te mailen zodat ik mijn afspraken netjes nakom. Ik mail mezelf ook weleens wat mijn collega’s me vertellen, dat iemand tante wordt ofzo. Wel zo netjes om er af en toe naar te vragen maar dat kan alleen als je brein het opslaat. Mijn brein werkt overigens ook zo dat ik verrast ben wanneer ik zie dat ik een nieuwe mail heb. Die ik mezelf 2 minuten geleden gestuurd heb. Ik bedoel maar..
Welke slechte eigenschappen ga jij noemen bij het solliciteren? Oh en kijk ook hier eens voor een vacature om op te solliciteren, met al je eigenaardigheden.
