Na ongeveer twee jaar thuiswerken zijn we er wel weer aan toe: terug naar kantoor. Natuurlijk zal een en ander er in de toekomst misschien anders uitzien, en gaan we het werken op kantoor mogelijk meer combineren met het werken vanuit huis. Maar voor nu: het is tijd dat we terug naar kantoor gaan. Dus: thuiswerken of op kantoor? Wij hebben 10 redenen voor je op een rij gezet waarom we willen stoppen met thuiswerken en naar kantoor willen. Hoeveel herken jij er?
Deze lijst kan natuurlijk niet anders beginnen dan met: collega’s. Want wie of wat heb je nu meer gemist aan werken op kantoor dan je bloedeigen collega’s? Die gezellige collega, die collega waar je altijd de slappe lach om krijgt, die collega die je altijd zo goed vooruit helpt wanneer je er even niet uitkomt, die collega die altijd net vraagt of je wat wil drinken als je er zó aan toe bent… En zelfs die collega die zo irritant met zijn pen zit te tikken, te hard belt of de afspraak altijd te lang laat duren. Je collega’s zag je bijna meer dan je eigen partner, familie of vriend(inn)en, dus niet zo gek toch, dat je ze mist?!
Om 5 uur je computer uitzetten, je spullen pakken en op de fiets of in de auto stappen? Heerlijk! Eindelijk is het einde van je werkdag ook écht weer het einde van je werkdag. Vanaf het moment dat je het kantoorpand uitloopt is het ‘doei werktijd’ en ‘hallo eigen tijd’. Datzelfde geldt ’s ochtends natuurlijk: op het moment dat je je computer aanzet en achter je bureau gaat zitten, op kantoor, start je werkdag en kun je je focus volledig ‘aanzetten’. Werk is weer werk, en privé is weer privé. Al moet je dan natuurlijk wel de mail op je telefoon uitzetten…
‘Toe aan een kopje koffie, collega?’ Samen loop je even naar de pantry om een kop koffie of thee te pakken, meteen een mooi moment om even bij te kletsen. Over werk, over de laatste (werk)roddels, over jezelf, over je collega, over waar je mee zit, over koetjes en kalfjes of het laatste nieuws. Whatever, maar dat bijkletsen, dat hebben we zó gemist! Ook die fijne informele gesprekjes bij de koffieautomaat die zomaar kunnen uitmonden in belangrijke formele beslissingen… Dat is toch anders en een stuk minder spontaan als je allemaal thuis zit te werken.
Eindelijk niet meer dat ongemakkelijke videobellen! ‘Piet, ik zie jou niet, jij mij wel?’ of ‘Noor, als je praat moet je wel je geluid aanzetten, anders horen we je niet…’ of ‘Zou Max ook niet aansluiten bij het overleg, waar is hij? Wie belt of appt ‘m even?’ Nee, gewoon weer face-to-face met elkaar in gesprek. Dat digitaal samenwerken gaat best goed, toegegeven, maar in real life samenwerken is toch nét even wat fijner. Plus: er is weer ruimte voor interpretatie van onze non-verbale communicatie, dat toch een heel groot deel bepaalt van hoe we met elkaar omgaan en elkaar begrijpen.
Waar je thuis nog wegkomt met ‘business’ aan de bovenkant, joggingbroek aan de onderkant, kan dat niet meer als we weer naar kantoor gaan. Eindelijk weer een reden om je leukste outfit uit de kast te trekken, je op te maken, je haar te doen en het beste uit jezelf te halen! Nu ziet tenminste iemand dat je je best doet (en heb je die kledingkast niet voor niets gevuld in de afgelopen maanden thuiswerken en online bestellen…).
Hállo bureaustoel op de juiste hoogte, met de armleuningen juist afgesteld en een goede steun voor je rug! En hállo bureau op de juiste hoogte, met voldoende ruimte voor al je spullen. Doei rug-, nek- en schouderklachten. Doei hoofdpijn. Nooit gedacht dat we die interne ergocoach zo zouden waarderen… En: hoe fijn als al die rotzooi niet meer thuis op je eetkamertafel of keukentafel hoeft te staan?! Opgeruimd staat netjes.
Klinkt een beetje gek: eindelijk rust, juist als je op kantoor bent. Zo heb je dat pre-corona waarschijnlijk nooit bekeken. Maar nu je thuis aan het werk bent, met misschien wel een partner, kinderen en/of andere familie om je heen, waardeer je ineens de rust die je op kantoor wel hebt. De ruimte om ook écht te focussen. Oké, soms leidt die gezamenlijke radio misschien een beetje af, maar zelfs dat neem je ineens voor lief. Eigen noise-cancelling oortjes in en ‘no problem’ meer voor jou.
Er is toch eigenlijk niet veel beters dan kantoorhumor, of wel? Je samen opvreten over de kleinste dingen en er daarna ongelofelijk om kunnen lachen. Of het scherm van je collega’s ontgrendelde computer omdraaien als hij even naar het toilet is. Zijn bureaustoel verstoppen. Of wat dan ook. Helemaal niet grappig, maar op kantoor toch wel. Sowieso: niemand begrijpt de humor die je met je collega’s ontwikkeld hebt buiten je collega’s zelf. Thuis komt die grap nooit meer over, gevalletje ‘je had erbij moeten zijn’.
Nog een voordeel: nu heb je thuis weer eens wat anders te bespreken dan: ‘schat, de koffie is op’ of ‘wie doet vandaag de boodschappen?’ Je maakt weer wat anders mee, spreekt meer andere mensen, ziet meer en hebt een dag los van je huisgenoten. Dat betekent dat er weer ruimte is voor andere praat ’s avonds bij het avondeten. Je maakt niet meer heel de dag, dag in dag uit, hetzelfde mee.
Eindelijk is het weekend écht weer weekend. Waar nu alle dagen op elkaar lijken en je de dinsdag nog wel ooit verwart met de zaterdag, is daar geen sprake meer van als je iedere ochtend naar kantoor gaat en ’s avonds rond etenstijd weer thuiskomt. TGIF (Thank God It’s Friday) krijgt eindelijk weer betekenis. Je kijkt weer uit naar het weekend en Meneer Zaagmans kan op woensdag de week weer doormidden komen zagen. Ja, routine is toch wel prettig, dan waardeer je het weekend toch weer net dat beetje extra.