Wat een woord hè? Ik kwam het jaren geleden tegen in een tijdschrift, geen idee meer welke eigenlijk.. Maar het woord is me wel bijgebleven omdat het me nieuwsgierig maakte naar de betekenis. Het woord ‘wankel’ klinkt natuurlijk niet als iets waar je op zit te wachten. Maar plak er ‘moed’ achter en het klinkt al leuker. Wat wankelmoed dan is en hoe je ‘wankelmoedig’ wordt? Ik help je even op weg.
Bij wankelen denk je misschien al snel aan niet goed in je vel zitten. Maar ook aan kinderen die net leren lopen. Hoe schattig, zo’n wankelende dreumes met een grote grijns op z’n gezicht! Niet bang om te vallen, gewoon iets compleet nieuws doen (en er vaak nog applaus voor krijgen ook). Voetje voor voetje, balans zoekend en wankelend ‘loopt’ zo’n uk. En valt ‘ie? Dan kijkt hij even om zich heen wat er nou eigenlijk gebeurd is, kijkt de mensen aan die hij vertrouwt en schatert vervolgens van het lachen om daarna weer op te staan en het nog eens te proberen. En daar kunnen we nog best wat van leren.
Iets niet kunnen of niet weten klinkt vervelend maar het kan juist ook leuk zijn, kijk maar naar die dreumes. Ja, daar is wat moed voor nodig. Wankelmoed dus. Door open te zijn, ook over de dingen die je niet weet of niet kunt, toon je al wankelmoed. Fouten maken mag. Je hoeft de wijsheid niet in pacht te hebben. Wankelmoed komt met stappen zetten terwijl je nog wat wankelt maar ook met vragen stellen, tot zekere hoogte. Het betekent dus niet dat je zo’n besluiteloos type moet worden dat alleen maar vragen stelt maar ook niet dat je maar lukraak wat doet zonder er over na te denken. Er is een middenweg.
Soms lijkt het alsof we waarom-vragen maar tot een bepaalde leeftijd mogen stellen. Maar waarom? Het is veel leuker en leerzamer om ze te blijven stellen. Natuurlijk niet de godganse dag. Waarom niet? Omdat dan iedereen knettergek van je wordt, inclusief jijzelf. Plus dan worden we juist wel zo’n besluiteloos type. Maar aangezien we geen 3 jaar meer zijn weten we ook echt wel wanneer het genoeg is.
Kleine tip: Een waarom-vraag helpt je om dingen te begrijpen. Zo kun je puzzelstukjes bij elkaar brengen en uitzoeken wat de volgende stap is. Een grote valkuil van waarom-vragen is dat je in het verleden blijft hangen of met je hoofd continu in de toekomst zit. En da’s nou net niet de bedoeling. Nadenken over het verleden en de toekomst is niet zinloos, maar het helpt je niet veel verder als je voor de zestigste keer hetzelfde rondje in je hoofd loopt. En waarom-vragen lokken dat uit. Even alert op zijn dus.
Probeer ook weg te blijven van een hard oordeel. Veel mensen zijn al erg goed in oordelen en een waarom-vraag versterkt die kunst. Ook niet de bedoeling.
Als je een waarom-vraag op je lippen hebt kun je jezelf uitdagen. Met welke intentie wil je die vraag stellen? Gaat dat je helpen of blokkeren? Loop je steeds vast in bepaalde patronen, dan is het waardevol om inzicht te krijgen in wat daar voor jou onder ligt. Als je dat ziet, en je daarvan bewust bent, helpt dat om er afstand van te nemen. Stel jezelf een waarom-vraag van het nieuwsgierige soort. Die jou helpt om jezelf en de situatie van een afstandje te bekijken. Zonder oordeel.
Een paar voorbeelden; Waarom reageer ik vrij heftig op kritische vragen van mijn leidinggevende? Waarom kan ik me zo moeilijk over gemiste kansen heen zetten? Je snap ‘m wel. En komt er even geen antwoord? Ga dan vol nieuwsgierigheid uitproberen.
Nog een laatste tip: leer ook zeggen ‘daarom’. Zo blijf je niet tot in den treure toe waarom-vragen stellen. Want doorslaan is best onhandig. En onnodig ook. Je mag best op je snufferd gaan. Dat hoort bij wankelmoed.
